төн

I сущ.

1) ночь; но́чка || ночно́й

төнгә каршы — к но́чи

төн уздыру — провести́ ночь

төн уртасында — посреди́ но́чи

төн тынлыгы — ночна́я тишина́

2) разг. се́вер

төнгә караган — се́верный, выходя́щий к се́веру (об окнах)

төн ягыннан — с се́верной стороны́

II нареч.; см. төнен

төн йөрү — ходи́ть но́чью (по ноча́м)

- төн ашау

- төн эчү
- төн балыгы
- төн гөле
- төн йоклау
- төн йокысы
- төн карасы
- төн карчыгасы
- төн ката
- төн кату
- төн күбәләге
- төн лачыны
- төн миләүшәсе
- төн патшасы
- төн төнәү
- төне белән
- төннәр белән
- төннең төне
- төннең төне буенча

••

төн пәрие (убыры, ябалагы) — челове́к, акти́вно де́йствующий но́чью

төн саклау — не спать но́чью; проводи́ть/провести́ ночь без сна

төн тишегеннән — с са́мой но́чи

- төн кошы